Ertuğrul Gazi, oğlu Osman Gazi'ye şöyle vasiyet etmişti:
Bak oğula! Beni kır (ama) Şeyh Edebali'yi kırma. O bizim boynumuzun ışığıdır. Terazisi dirhem şaşmaz. Bana karşı gel ama Ona karşı gelme. Bana karşı gelirsen üzülür incinirim. Ona karşı gelirsen gözlerim sana bakmaz olur. Baksa da görmez olur. Sözümüz Edebali için değil, senceğiz içindir. Bu dediklerimi vasiyetim say. 
 

İşte Osmanlı Devletini cihan devleti yapan ruh budur. Bu sözler karşısında Osmanlı Devletinin manevi kurucusu, ilk Osmanlı kadısı, müftü ve mutasavvıfı, Horasan erlerinden İlyas Babanın müridi, Mevlid-i Şerifin müellifi Süleyman Çelebinin dedesi, Nevşehirli Hacı Bektaş-ı Veli ile Kırşehirli Ahi Evrenin muasırı, ahi teşkilatının dönem reisi Osman Gazi ve bacanağı Dursun Fakihin kayınpederi, zaviyesinde fakihler için koyun sürüsü besleyen 120lik bu ihtiyar delikanlı Bilecikte dar-ı bekaya irtihal etmeden nasıl nasihat ediyor damadı Osman Beyâe: 
 

Oğul! İnsanlar vardır, şafak vaktinde doğar, akşam ezanında ölürler. Avun oğlum avun. Güçlüsün, kuvvetlisin, akıllısın, kelamlısın. Ama bunları nerede, nasıl kullanacağını bilmezsen, sabah rüzgarlarında savrulur gidersin. Öfken ve nefsin bir olup aklını yene. Daima sabırlı, sebatlı, iradene sahip olasın. Dünya, senin gözlerinin gördüğü gibi büyük değildir. Bütün fethedilmemiş gizlilikler, bilinmeyenler, ancak senin fazalet ve adaletinle gün ışığına çıkacaktır. Ananı ve atanı say! Bil ki bereket, büyüklerle beraberdir. Bu dünyada inancını kaybedersen, yeşilken çorak olur, çöllere dönersin. Açık sözlü ol! Her sözü üstüne alma! Gördün, söyleme; bildin, deme! Sevildiğin yere sık gidip gelme; muhabbet ve itibarın zedelenir. Şu üç kişiye; yani cahiller arasındaki alime, zenginken fakir düşene ve hatırlı iken itibarını kaybedene acı!.. Unutma ki, yüksekte yer tutanlar, aşağıdakiler kadar emniyette değildir. Haklı olduğun mücadeleden korkma! Bilesin ki, atın iyisine doru, yiğidin iyisine deli (korkusuz, pervasız, kahraman, gözü pek) derler.
Ey Oğul! Beysin! Bundan sonra öfke bize, uysallık sana...

 Güceniklik bize, gönül almak sana...

Suçlamak bize, katlanmak sana...

Âcizlik bize, yanılgı bize; hoş görmek sana...

Geçimsizlikler, çatışmalar, uyumsuzluklar, anlaşmazlıklar bize; adalet sana...

Kötü göz, şom ağız, haksız yorum bize; bağışlama sana...

Ey Oğul! Bundan sonra bölmek bize; bütünlemek sana..

üşengeçlik bize, uyarmak, gayretlendirmek, şekillendirmek sana...

 Ey Oğul, sabretmesini bil, vaktinden önce çiçek açmaz. Şunu da unutma, insanı yaşat ki, devlet yaşasın. Ey oğul, işin ağır ve çetin, gücün kıla bağlı. Allah yardımcın olsun.AMİN